Guten Morgen … Siegen

ทันทีที่เครื่องบินลงจอด ณ สนามบินแฟรงค์เฟิร์ต (Frankfurt) เขาก็เริ่มนึกถึง “มิชชาอิล” ชายบาวาเรี่ยนร่างยักษ์ที่จะมารับเขาไปยังเมืองซีเก้น (Siegen) ซึ่งอยู่ห่างจากแฟรงค์เฟิร์ตไปทางเหนือไม่ไกล เขาเองก็ไม่มีข้อมูลเกี่ยวกับมิชชาอิลมากนัก รู้แค่ว่ามิชชาอิลเป็นเพื่อนร่วมงานที่บังเอิญแวะมาทำธุระที่เมืองแฟรงค์เฟิร์ต และยินดีที่จะแวะมารับเขาจากสนามบินไปยังที่พักในเมืองซีเก้น ด้วยเป็นครั้งแรกในชีวิตที่เขาได้เดินทางมายังต่างประเทศแถมยังเป็นประเทศที่ไม่ใช้ภาษาอังกฤษเสียด้วย ถ้าต้องเดินทางไปซีเก้นเอง คงจะลำบากดีพิลึก .. เขาเริ่มรำพึงรำพันกับตัวเองเพราะความตื่นเต้น

หลังจากผ่านพิธีการตรวจคนเข้าเมือง รอรับกระเป๋า เป็นที่เรียบร้อย เขาก็เดินออกมายังบริเวณ เทอร์มินอลผู้โดยสารขาเข้า ถูกคนเยอรมันเดินชนอยู่ก็หลายครั้งด้วยความเงอะงะของเขานั้นเองที่ไม่รู้ว่าจะเดินไปทางไหน สายตาที่มองมายังเขา ดูช่างไม่เป็นมิตรเอาเสียเลย บางคนถึงกับตะโกนเสียงดังแล้วก็มองเขาแบบอารมณ์เสีย .. ในใจเขาเริ่มรู้สึกแย่ นี้มันประเทศอะไรกันวะ

เขาลากกระเป๋ามายืนแถวๆประตูทางออกแล้วก็พยายามมองหา มิชชาอิล ชายร่างยักษ์ที่จะชูป้ายชื่อว่ามารอรับเขาอยู่ นานราว 30-40 นาที จนเขาเริ่มกระสับกระส่าย เพราะไม่แน่ใจว่าจะมีใครมารับเขาหรือไม่ เขาตัดสินใจเดินวนไปมาแถวๆนั้นแทนการยืนรอ ในความรู้สึก 10 นาทีมันยาวนานราวกับเป็นชั่วโมง และทันใดนั้น สาวร่างเล็ก ผมสีน้ำตาลเข้มยาวสลวย ในชุดหนังรัดรูปที่เน้นให้เห็นสัดส่วนโค้งเว้าราวกับนางแบบ ก็เดินเข้ามาใกล้ๆเผยให้เห็นนัยน์ตาคมสีเทา แล้วเธอก็ถามว่า นั้นเขาใช่ไหม กู๊ดเท่นมอร์เก่น คุณคือพีทใช่ไหม? ฉันมิชเชลค่ะ ขอโทษด้วยที่ฉันมาสายเพราะรถติดมากจริงๆ   เขาได้แต่ยืนตัวสั่น เพราะความประหม่า งุนงง ทำอะไรไม่ถูกเมื่อได้ยินเสียงอันแสนหวานและรอยยิ้มของ มิชชาอิล …อืมมม ไม่ใช่สิ มิชเชล ต่างหาก มิชเชล มิชเชล มิชเชล สักครู่นึง กว่าที่เขาจะกล่าวคำทักทายพร้อมกับสัมผัสมือด้วยการเช็คแฮนด์ ครับผมเอง พีท ดีใจที่ได้พบคุณครับ มิชเชล

… เสียงอันแสนหวานและรอยยิ้มนั้น มันทำให้ความคิดแย่ๆของเขาที่มีกับคนประเทศนี้เปลี่ยนไปในทันที

*ที่เมือง Siegen, Germany