บนเครื่องบินล่องหน สเต็ลท์ มุ่งสู่เมืองเซี้ยงไฮ้
007: ดีใจที่ได้เจอกันอีกนะ Q คุณดูไม่แก่เลยจริงๆนะตั้งแต่เราเจอกันครั้งแรก
Q: ขอบใจ 007 ผมควรจะเป็นคนพูดประโยคนั้นมากกว่านะ
007: ตกลงๆเราทั้งคู่ไม่เคยแก่ .. เอาละนาฬิกาแกรนไซโก้ออโตเมติก กับรองเท้าที่คุณให้ผมใส่อยู่นี้มันทำงานยังไง
Q: โอเคแกรนไซโก้ที่ผมให้คุณมันเป็นนาฬิกาที่เยี่ยมมากและมันทำให้คุณดูกลมกลืนกับที่ๆคุณจะไป
007: โอเคมันจะช่วยอะไรผมได้มั่ง
Q: นี้คุณแกล้งโง่หรือว่าโง่จริงๆหรือ 007 คุณคิดว่านาฬิกามันเอาไว้ทำอะไรละ นอกจากบอกเวลา
007: โอเคๆ ผมเข้าใจละ … อาวุธลับสำคัญสำหรับภาระกิจซูโจว คือรองเท้าคู้นี้สินะ
Q: คุณเป็นคนที่ฉลาดมากนะ 007 เฟอร์รากาโม่ที่คุณใส่อยู่นี้มันไม่ธรรมดาเลยจริงๆ
007: เอาละวิธีใช้มันต้องทำยังไง
Q: จากการทดสอบในห้องแล็บของผม เจ้านี้มันจะช่วยให้คุณเดินทางในเมืองจีนได้เร็วขึ้นนิดหน่อย ผมหมายถึงว่า ผมลองใช้ดูแล้วมันใส่สบายดีมาก คุณจะใช้มันเดินได้เป็นสิบกิโลเลยละ
007: อืมมม .. ผมเข้าใจ แล้วอาวุธลับของมันคือ???
Q: อาวุธลับ!!! คุณชอบอำผมเล่นไม่เคยเปลี่ยนเลยนะ 007 มันก็แค่เฟอร์รากาโม่คู่หนึ่งเองนะ
007: คุณจะบอกผมว่า งานนี้ไม่มีอะไรเป็นอาวุธพิเศษเลยเหรอ
Q: เลิกล้อเล่นสะทีนะ 007 อาวุธลับนะ มันอยู่ในตัวคุณต่างหาก มันไม่ได้อยู่ที่อุปกรณ์ไฮเทคอะไรที่ผมเคยให้คุณใช้เล่นหรอกนะ
007: ????